Eco-indicator 99

De Eco-indicator 99 verschilt op een aantal punten van de Eco-indicator 95. Zo is het aantal indicatoren uitgebreid en vindt de weging niet plaats op basis van ‘Distance to Target’ maar wordt een schadebenadering gebruikt.

Na het inventariseren van de milieu-ingrepen (emissies, landgebruik, verbruikte grondstoffen) volgens de standaard LCA-methode wordt berekend hoeveel schade deze veroorzaken aan menselijke gezondheid, ecosystemen en grondstofvoorraden. Deze drie soorten schade worden vervolgens genormaliseerd en na weging opgeteld tot de Eco-indicator 99, waarbij bij de bepaling van de weegfactoren gebruik is gemaakt van een enquête onder deskundigen actief op het gebied van LCA. De standaardwaardes voor de weegfactoren zijn bepaald op: 40% voor menselijke gezondheid, 40% voor ecosystemen en 20% voor grondstofvoorraden. Meer informatie over de normalisatie- en weegprocedure is te vinden in de handleiding^w gepubliceerd door Min. VROM (2000). Bij de berekening van de Eco-indicator 99 kan gebruik worden gemaakt van standaard Eco-indicator 99 scores voor diverse materialen en processen.

Door de verschillen in de methoden zijn de Eco-indicator 95 en 99 scores niet met elkaar te vergelijken of in elkaar om te rekenen door middel van een conversiefactor.

Bronnen

Min. VROM (2000), Ministerie van VROM (2000). Eco-indicator 99 Manual for Designers.