Industriële uitstoot van zwavel- en stikstofverbindingen

Uitstoot van verzurende stoffen door elektriciteitscentrales en de industrie, met name NO_x dat leidt tot HNO₃, en SO₂ dat leidt tot H₂SO₄, zorgt voor 'echt zure' regen, met een pH tot wel 4 of zelfs 3,5. Een dergelijke zuurgraad zorgt voor verwering en beschadiging van gebouwen en metaalconstructies, voor het verzuurd raken van bodems en onbruikbaar worden van landbouwgrond en het te gronde gaan van aquatische (eco)systemen door een veel te hoge zuurgraad van het water waarbij vele organismen niet (meer) kunnen overleven. In smog, in omstandigheden waarbij ook mist langdurig blijft hangen, kan de uitstoot van deze verzurende stoffen door centrales, industrie en verkeer de pH zelfs laten dalen tot 2,0 en is dan acuut schadelijk voor de gezondheid (Spiro and Stigliani (2003), p.279).

Vanaf de jaren '60 werden schoorstenen van centrales en fabrieken steeds hoger. Door ze door de eerste inversielaag in de atmosfeer heen te laten steken, worden de verzurende stoffen uitgeworpen in een luchtlaag waar veel horizontale stroming is, terwijl de gassen door temperatuurinversie niet naar beneden zakken. Het (gewenste) effect is dat de vervuiling vanaf een puntlozing over grote afstanden wordt verplaatst en verspreid voordat het als zure regen weer naar beneden komt. Het is dit mechanisme dat ervoor gezorgd heeft dat de meren in Scandinavië verzuurd zijn door uitstoot van Britse, Nederlandse en Duitse centrales en industrie.

Bronnen

Spiro and Stigliani (2003), Spiro T.G. and Stigliani, W.M. (2003). Chemistry of the Environment, Second Ed., Prentice-Hall, Upper Saddle River, New Jersey.